|
در انتشارات دانشگاه علوم پزشکی مشهد منتشر شد.
واقعیت امری دلخواه است، آن چیزی است که ما به خود اجازه می دهیم ببینیم. تخیل رخدادهای شدید و برون زا باید با تخیل مدیریت خطر در فرآیندهای توسعه روزانه جایگزین شود. مدیریت خطر بلایا پس از آن دیگر مربوط به مدیریت بلایا نیست، بلکه به مدیریت پایدار و عادلانه منابع آب و زمین و سایر گزینه های توسعه ای مربوط می شود. شاید باید صحبت از کشورهای "توسعه یافته" یا "در حال توسعه" را متوقف کنیم و از کشورهای "پایدار یا سازگار" یا "ناپایدار و ناسازگار" صحبت کنیم، یا کشورهایی که "پایداری آنها به ناپایداری دیگران بستگی دارد". . . . مدیریت خطر بلایا، شناسایی خطر و اجرای مدیریت یا کنترل خطر است که به "توسعه بهتر" در شرایط عادلانه و منصفانه کمک می کند، در حالی که مانع رفاه انسان و رفاه اجتماعی نمی شود. |
